میزبان

به نام خدا

زندگی  به یک سال می گذرد که در آتشی سوزان می سوزم . کمتر شبی  

به یاد دارم که بدون آب دیده به خواب رفته باشم و آه های آتش قلب و روح مرا خاکستر

نکرده باشد!

خدایا نمی دانم تا که باید بسوزم ؟ تا چند رنج ببرم؟ در همه جا و همیشه تو شاهد بودی .

عشق پاک داشتم و آن را به پرسش ذات مقدس تو ارتباط می دادم ، ولی عاقبتش به آتشی

سوزان مبدل شد که وجودم را خاکستر کرد . احساس می کنم تا ابد خواهم سوخت. شمعی

سوزان خواهم بود که از سوزش من بشریت لذت خواهد برد!

خدایا از تو صبر می خواهم و به سوی تو میآیم.خدایا تو کمکم کن.

*******************************************

پی نوشت:  از نوشته های شهید چمران