به نام خدا
زندگی به یک سال می گذرد که در آتشی سوزان می سوزم . کمتر شبی
به یاد دارم که بدون آب دیده به خواب رفته باشم و آه های آتش قلب و روح مرا خاکستر
نکرده باشد!
خدایا نمی دانم تا که باید بسوزم ؟ تا چند رنج ببرم؟ در همه جا و همیشه تو شاهد بودی .
عشق پاک داشتم و آن را به پرسش ذات مقدس تو ارتباط می دادم ، ولی عاقبتش به آتشی
سوزان مبدل شد که وجودم را خاکستر کرد . احساس می کنم تا ابد خواهم سوخت. شمعی
سوزان خواهم بود که از سوزش من بشریت لذت خواهد برد!
خدایا از تو صبر می خواهم و به سوی تو میآیم.خدایا تو کمکم کن.
*******************************************
پی نوشت: از نوشته های شهید چمران
